Er is een tijd geweest dat Suffie 's morgens om tien uur zijn eerste biertje opentrok en daarmee de trend zette voor het verdere verloop van de dag. Het was niet de meest gezonde periode in Suffie's leven, maar misschien wel de meest turbulente. Suffie kende deze periode van opperste leveractiviteit toen hij een jaar of 19 was en de top van zijn inname lag in dat jaar gedurende de vakantieperiode, waarin Suffie een explosieve uitwisseling kende van allerlei al of niet organische vloeistoffen.

Nu Suffie in den gezinne is, een regelmatig leven leidt en zijn brood verdient met min of meer eerzaam werk, is ook Suffie's ethanolresistentie tot een absoluut minimum gedaald. Zo kwam Suffie vandaag om een uurtje of zes thuis van zijn werk en vergastte zichzelf op een glaasje rode huiswijn. Het resultaat was een welgemikte mep met een grote houten hamer, ongeveer halverwege het bewuste glas. En dat is niet de eerste keer. Suffie lijkt steeds vaker na inname van een bescheiden hoeveelheid pretvocht reeds op apegapen te belanden. Vooral als Suffie op het werk weer eens stevig heeft doorgebuffeld, betekent het nuttigen van een alcoholische versnapering nog wel eens een voortijdig einde van een goed ingezette dag.

Suffie vindt dat lastig! Vooral ook omdat een avondsessie met ongeveer gelijke liquide middelen over het algemeen wel een bevredigend resultaat oplevert. Suffie baalt daarvan, want wat is nu fijner dan een arbeidsvolle dag afsluiten met een flinke pint of een goed gevulde bokaal? Suffie vindt het niet erg om te verworden tot een Portret Van Olijke Heer Door Lucas Bols, maar gruwt van de gedachte aan een min of meer opgedrongen accijnsnarcose. Is het leeftijd? Is het ontwenning? Vindt dit verschijnsel wellicht zijn kern in psychosomatische omstandigheden?

Welnu, ??n ding weet Suffie zeker: Suffie is weer hard aan vakantie toe...