De mens is van nature reizende. Dag in dag uit trekt hij in een loodrechte lijn door de vierde dimensie, zonder in te houden, zonder van zijn koers af te wijken. En gedurende deze reis wint hij aan wijsheid en kwaliteit, betalend met zijn jeugd en zijn kracht. De man rijpt ten faveure van zijn omgeving, die kracht en warmte aan hem ontleent, maar tevens moet toezien dat zijn krachten vanaf de top van zijn wasdom beginnen af te nemen, zoals de fijnste druiven hun beste wijn leveren als ze beginnen te rimpelen. Voor vrouwen bestaat een dergelijk proces, maar een uiteenzetting daarvan op het internet zou rieken naar het verduisteren van bandbreedte.
Nu ik zelf ook de bloeiperiode van mijn adolescentie achter mij begin te laten, wordt ook ik met dit bijzondere verschijnsel geconfronteerd, wat er op neerkomt dat ik toch enigszins aan kracht en soepelheid begin in te leveren. Een sprintje naar de halte bezorgt mij tegenwoordig niet alleen een tram eerder, maar ook snot voor de ogen tot aan de eindhalte. Waar ik vroeger zonder problemen twee minuten onder water kon blijven, wordt ik nu na zo´n 40 seconden door omstanders uit het water gevist om te worden gereanimeerd. Bovendien heb ik onlangs drastisch moeten snijden in de omvang van mijn harem, omdat de onderhoudskosten ondertussen het gebruiksplezier aardig begonnen te overstijgen. Kortom, Chronos knaagt ook aan mij!
Misschien ben ik daar een rare in, maar één van de vaardigheden waarvan de slijtage me het meest stoort is boeren. Daar was ik namelijk als jongeling bijzonder goed in. Op school stond ik bekend als een pneumatisch talent. Mijn boeren deden vogels stoppen met fluiten, fietsers vertwijfeld afstappen en ruiten rinkelen. Zij hadden voldoende energetische waarde om een middelgrote provinciestad ongeveer 10 seconden van stroom te voorzien. Iedere boer was een compositie met een kop en een staart, vol en rijk aan harmonischen, met glijdende formanten en een heldere resonantie. Ik was de koning van de boer voor mijn omgeving, en daardoor een graag geziene gast op minder formele gelegenheden.
Een kwaliteitsboer vereist training, conditie en discipline. Nog lange tijd oefende ik bijna dagelijks op ademsteun, beheersing van de keelspieren en controle van de slokdarm met behulp van het middenrif. Maar zelfs de meest taaie weefsels in een mannenlijf verliezen uiteindelijk langzaam hun veerkracht en taaiheid, en lang voordat mijn voordrachten dreigden te degenereren tot een kortstondige natte reutel besloot ik mijn uitingen niet langer als publiek evenement te verkondigen.
Enige dagen geleden, toen ik met mijn gezinnetje aan tafel zat, borrelde er ongewild een luchtbelletje richting mondholte, om daar na een kleine auditieve manifestatie de vrijheid te verkiezen. Terwijl ik bezig was een blik vol schuld en schaamte op te bouwen, zag ik in mijn ooghoeken dat mijn dochter, op dat moment driftig bezig met haar telefoon, een hap lucht tot zich nam. Nog geen halve seconde daarna vulde de ruimte zich met een onaards gerommel dat in de loop van vele momenten evolueerde tot de vette brul van een sinds de oertijd uitgestorven grote vleeseter. Bij het wegsterven van de laatste boventonen, terwijl in de woonkamer een aantal droge bladeren uit de planten vielen, keek mijn spruit kort op van haar telefoon, waarop zij met onverminderde snelheid bleef doorvingeren, en mompelde een duidelijk ongemeend “sorry”. Althans, mijn geteisterde trommelvliezen meenden dat op te vangen.
Ik stond op en liep naar de gang, getroffen door een veelheid aan emoties. Het is nooit leuk om te merken dat je links en rechts wordt ingehaald door een volgende generatie. Maar aan de andere kant is het altijd fijn om te weten dat je een mooie traditie binnen de familiekring kunt laten voortbestaan.