Midden in het centrum loop ik het meisje tegen het lijf waar ik op school jarenlang in stilte verliefd op was, maar die me nooit een blik waardig gunde. Vreemd genoeg herkent ze me nu wel.

Na een tamelijk algemeen ontmoetingsgesprekje kijkt ze me ineens scherp aan en zegt: ‘Weet je dat ik op school jarenlang stiekem verliefd op je ben geweest?’

‘Meen je dat nou?’

‘Ja echt, maar je hebt me nooit zien staan’

We besluiten eerst samen iets te drinken en dan op zoek te gaan naar een stevige boom en twee stukken touw.